Fanfiction: My Teacher, My Bestfriend, My Girlfriend [Valentines Project]

RYPH: “YOU AND I”

(Sorry kasi pinabata ko ng 5 years younger si Ryosuke Yamada sa fanfiction na ‘to, dahil third year high school student and role namin dito. And Masuda Takahisa of NEWS speaks Filipino. Tehe~)

“My Teacher, My Bestfriend, My Girlfriend”

Author: Mary Manio Ocomen

Properly Credit to the author and RYPH FC

                Si Mary. Isa siyang third year high school student at 16 years old valedictorian. Mag-isang nakatira sa kanilang bahay. Pumanaw na ang kanyang mga magulang, at ang mga kapatid ay nasa probinsya kasama ang kanilang mga asawa. Nagpapadala lamang ng pera sakaniya ang mga kapatid para meron siyang magastos sa pang araw-araw.

                One day, pumasok si Mary sa classroom niya. Tapos pag pasok niya, nakita niya may transferee at dun nakaupo yung guy sa upuan ni niya. Nilapitan ni Mary ang isa sa mga classmates niya,

                Mary: “Sino siya? Bagong student?”
                Friend: “Oo, transferee natin siya. Japanese siya kaya English mo lang siya makakausap.”
                Mary: “Talaga? Eh bakit daw siya nandito?”
                Friend: “Hindi ko nga alam eh. Sinubukan kong kausapin pero… nakaka-nosebleed kasi.”
                Mary: “Sige, subukan ko siyang kausapin /ngiti/.

                Nilapitan ni Mary yung transferee na lalaki. Nginitian niya at nagpakilala ng maayos, at sa napaka-friendly na paraan.

Mary: “Hi. My name is Mary. Do you mind telling me yours?”
Transferee: “Ah, hello. My name is Ryosuke Yamada. Nice to meet you”
Mary: “They said you are Japanese. Obviously it’s true, right?”
Ryosuke: “Yes I am. /ngiti/”
Mary: “So why did you transfer here in the Philippines?”
Ryosuke: “Because I need to stay with my younger sister. She is a first year student here in this school.”
Mary: “Is that so? So you are a good big brother, ne?”
Ryosuke: “I guess I was. Hehe!”
Mary: “Can I call you Ryosuke, or Ryo-kun?”
Ryosuke: “Oh, okay. How’d you know about that ‘kun’ stuffs?”
Mary: “I use to speak Japanese, but only few of it. Tehe~”
Ryosuke: “How did you get to learn?”
Mary: “One of my best friends is a Japanese, and he use to tell me the meaning of each word he mentions.”
Ryosuke: “Naruhodo.”
Mary: “Ryosuke, the place where you are now is my seat. Wait, I’ll get you your own seat, ne?”

                Pumunta si Mary stackroom at dun kumuha ng extrang upuan si Mary. Binuhat niya, at pinaupo si Ryosuke sa tabi niya.

                Dumating na ang kanilang subject teacher, kaya sila ay umupo na sa kanilang proper seats. Tuwang tuwa rin naman si Mary na naging friends na agad sila ng transferee at nagkasundo naman. Nang sinimulan na ng teacher ang klase, napansin ni Mary na, matalinong estudyante itong si Ryosuke. Apat na subjects ang nakalipas at hindi napansin ang galing ni Mary. Tuwing recitation, puro nalang galing ni Ryosuke ang bumibida. Tuwing may chance naman si Mary na ipakita ang katalinuhan niya, mag rerecite si Ryosuke at kinokontra ang sagot ni Mary. Ang pagiging mabuting kaibigan ni Mary kay Ryosuke, ay naging kompetisyon para sakaniya. Masama ang tingin ni Mary kay Ryosuke, sapagkat si Mary ang tipong babae na ayaw na ayaw matalo.

Nang tumunog na ang bell para sa lunch time, nagsilabasan na ang mga classmates niya, pati si Ryosuke. Nag hihintay sa labas ang mga kaibigan ni Mary, pero bago siya lumabas ay nilapitan muna niya ang teacher.

Mary: “Sir, pwedeng palitan niyo nalang ulit yung seatplan? Nag bago na ang isip ko na itabi si Ryosuke saakin. Ilayo niyo nalang siya saakin.Yung pinakamalayong pwesto. Please?”
                Sir: “Oh sige. Ililipat ko sya sa pinakaharapan.”

Masaya naman si Mary dahil pumayag ang teacher. Siya na ngayon ay lumabas at pinuntahan ang mga kaibigang pinaghintay niya sa labas ng classroom. Ang mga kaibigan niyang si Masuda (Japanese) at Qasmyrl (pronounced as /kas-merl/), ay matatalinong estudyante rin, pero hindi sila tulad ni Mary na matalinong madaldal. Sila ay mas matured pagdating sa pagkilos, kesa kay Mary (matured parin mag-isip si Mary kahit papaano). Si Masuda ay senior ni Mary, habang si Qasmyrl ay ka-batch niya at nasa kabilang section lang.

Nagdrama si Mary habang sila ay naglalakad papunta sa canteen. Umiral nanaman ang kadaldalan ni Mary.

Mary: “Aagh! Bakit ko pa kasi kinaibigan yang Ryosuke na yun! Ang galing niya, ang talino niya! Hindi ko matanggap na natalo niya ako sa mga recitations!”
                Qasmyrl: “Mary, lilipas din yan. Soon, masasanay ka rin na mas matalino siya sayo.”
                Masuda: “Hala ka, salutatorian ka nalang. Siya na ang valedictorian.”
                Mary: “Blablabla mimimi blablablablabla mimimi ‘di ko hahayaang mangyari yun!”

Nang nakabili na ng pagkain ang tatlo, naghanap na sila ng kanilang lamesa kung saan sila ay kakain. Napaka-takaw ng babaeng si Mary. Kumakain siya habang nakakunot ang noo, dahil sa sobrang inis. Habang kumakain, nakita ni Mary si Ryosuke sa isang table na mag-isa.

Mary: *Mag-isa siya pero parang okay lang sakaniya. Parang wala siyang problema.*

Hindi na lamang siya pinansin si Mary pero nandiyan parin ang kaniyang inis, lalo na at nakikita niyang nag-rereview si Ryosuke mag-isa sa table na ‘yon.

Nag ring na muli ang bell, sinasabi na oras na para sa afternoon classes. Bumalik na ang lahat ng studyante sa kaniya-kaniyang classrooms. Pagpasok ni Ryosuke ay nalipat na pala siya ng upuan. Kahit papaano ay kumalma ang pagka-inis ni Mary kay Ryosuke, dahil nalayo na ang ka-kompitensya niya.

Ganoon pa man, ay hindi parin natatalo ni Mary sa recitation si Ryosuke. Isang buong grading period, ay hindi natalo ni Mary ang lalaking ‘yon, kaya’t siya ay naging rank 2 na lamang sa kanilangclassroom, at rank 1 na si Ryosuke. Hindi parin nagpatalo si Mary. Naisip na lamang niya na, “Meron pang susunod na grading period! Babawi ako!”

Pagkatapos ng ilang araw na pagsasama nila, hindi parin kayang maging mabuting kaibigan ulit ni Mary kay Ryosuke. Hinayaan na lang siya ni Ryosuke, dahil alam niya na nakikipag-kompitensya si Mary, at naiinis si Mary sakaniya.

One day of classes, sa math subject, in-announce ng guro na sila ay hahatiin sa 9 groups. 5 members per group ang mangyayari.Nagkataong naging magka-grupo si Mary at Ryosuke. Ni hindi nga kayang makatingin ni Mary kay Ryosuke dahil alam niyang hindi niya makokontrol ang sarili niya. Mabuti nalang, kahit na si Mary ay ang tipong babae na ayaw magpatalo, hindi siya yung taong kung ano ano ang sinasabi. Pag siya ay naiinis, hindi na niya sinasaktan pa ang feelings ng nakatalosakaniya. Hindi nalang siya nag sasalita tungkol dun, sa saloobang damdamin nalang niya ‘yon.

Sinabi ng guro na pangkatan nilang sasagutan ang quiz, kaya’t kailangan ng teamwork. Malamang, si Ryosuke ang leader ng grupo nila Mary. Hinati ni Ryosuke ang mga gawain para lahat ay may maitulong. Ayaw na ayaw pa man din ni Mary ng mathematics dahil ito ang pinakamababang grades niya. Nahirapan siya sa math lalo na nang dumating si Ryosuke, dahil hindi na nate-test ni Mary ang galing niya sa math. Lagi nalang kasing si Ryosuke ang napapansin.

Pagkatapos ng ilang minuto, natapos na ng ibang mga ka-member ang inassign ni Ryosuke na gawin nila, samantalang si Mary ay walang kaalam alam kung paano gawin ang math problem na binigay sakaniya. Nakatitig na lamang siya sa papel at hindi parin matignan ang leader. Hindi rin siya makahingi ng tulong, lalo na kung kay Ryosuke pa. Nilapitan ni Ryosuke si Mary at,

Ryosuke: “You don’t know how to solve the problem, do you?”
                Mary: /speechless/
                Ryosuke: “Do you want me to teach you math?”

Medyo nag he-hesitate si Mary na magpaturo dahil nga si Ryosuke ang ka-kompitensya niya. Pero napaka-eager ni Mary na matuto ng math kaya’t pinag-iisipan niyang magpaturo nalang.

Mary: “Will you teach me how to solve math problems, Ryosuke? /pleasing face/”
                Ryosuke: “ I will teach you, but there’s one condition you must do.”
                Mary: “I’ll do it! As long as you promise to teach me.”
                Ryosuke: “You must teach me Filipino language.”

Walang choice si Mary.Bilang matalinong studyante, syempre eager siyang matuto, kaya no choice siya. Kung gusto niyang matuto ng math, kailangan din niyang turuan si Ryosukesa pagsasalita ng filipino.

Pumayag si Mary sa kondisyon na binigay ni Ryosuke. Kaya’t pinag-usapan nila kung kailan tuturuan ni Mary si Ryosuke sa pagsasalita ng filipino. Napagusapan nila na, tuwing lunch time ay tuturuan ni Mary na magsalita siya ng filipino. Pumayag naman dun si Ryosuke, pero hindi siya nakuntento. Inimbitahan niya si Mary na tuwing dismissal ay pupunta muna siya sa bahay ni Ryosuke, at itutuloy ulit ang pag tuturo sakaniya ng pagsasalita ng filipino. Sinubukang tumanggi ni Mary pero na-blockmail siya ni Ryosuke. Hindi daw talaga siya tuturuan ni Ryosuke ng math pag hindi niya sinunod ang kondisyon. Kaya’t napapayag din lang ang dalaga.

Lunch time, lumabas na si Mary at nakipag-kita sa kaniyang mga kaibigan. Ipinaalam niya na pansamantalang hindi niya sila makakasama dahil kailangan niyang turuan si Ryosuke. Understanding naman sina Masuda at Qasmyrl, kaya’t sila ay pumayag. Pumayag talaga sila, nang hindi napipilitan. Kumain sila sa usual na table na kinakainan nila, at lagi paring nakikita ni Mary si Ryosuke na mag-isa.

Pagbalik nila sa kani-kaniyang classroom, habang wala pa ang teacher ay ipinag patuloy ni Ryosuke ang pagtuturo ng math kay Mary. Matalinong tao si Mary kaya’t madali rin niyang naintindihan ang tinuturo ni Ryosuke. Wala pang isang araw, ay natapos na ni Ryosuke ang pag tuturo kay Mary. Pero hindi parin tapos ang pag turo ni Mary ng filipino kay Ryosuke. Ni hindi pa nga naumpisahan eh. Kaya’t napagusapan nila, na sisimulan na ni Mary bukas ang pagtuturo.

The next day, lunch time. Nakita na nila Qasmyrl at Masuda na magkasama ang dalawa.

Masuda: “Okay lang ba talaga sa atin na hindi natin kasama si Mary? Magiging boring ang samahan  niyan. Walang magdadaldal.”
                Qasmyrl: “Ano ka ba, Massu. Best friend natin si Mary. Payagan na natin. Malay mo, that’ll soon be… ‘love’.”
                Masuda: “Yeah right.”

Maayos naman ang pagtuturo ni Mary. Natutuwa rin si Ryosuke dahil kahit papaano ay nagawan niya ng paraan na magbati sila ni Mary. Sa totoo lang, nung binibigay ni Ryosuke ang mga parts na sasagutan sa math nung group activity, sinandya niyang ibigay kay Mary yung pinakamahirap, at inasahan niyang magpapaturo si Mary sakaniya. Sabay nagpaturo na rin siya magsalita ng Filipino, para mas maging okay ang relasyon ng pagiging magkasundo nila. Sawang sawana kasi siya sa paghahamon ni Mary. Kaya’t inaasahan niya ngayon na magiging okay silang dalawa bilang magkaibigan.

Mary: “Ma-gan-dang U-ma-ga. If you translated that to english, it means ‘good morning’ or in japanese, it means ‘ohayou gozaimasu’.”

Ryosuke: “Ma-gan-dang U-ma-ga! What the heck, that’s great!”

Ipinagpatuloy ni Mary ang pagtuturo sakaniya. Kahit na natutuwa si Mary sa taong tinuturuan niya, pag tinignan niya si Ryosuke ay meron parin siyang sama ng loob dahil sa pagkatalo.

Nung dumating na ang dismissal, tuwang tuwa si Ryosuke na ipakilala si Mary sa kaniyang kapatid na si Megumi (younger sister ni Ryosuke, dito lang sa fiction na ‘to).

Ryosuke: “Megumi-chan. She’s Mary. I brought her here to teach me how to speak filipino. You can join us if you want.”
                Megumi: “Ah~ Nice to meet you, Mary senpai.”

Doon tinuruan na ulit ni Mary si Ryosuke.

Naka-isang month na sila na paulit ulit ang ginagawa. Kahit papaano ay nawala na rin ang sama ng loob ni Mary kay Ryosuke. Tutal lagi naman na silang magkasama eh. At marami na ring nai-share ang dalawa sa isa’t isa. Kwento ng kanilang buhay, mga experiences, at marami na ring tawanan ang napagdaanan nila. Marami na ring natutunan si Ryosuke sa pagsasalita ng filipino. Napaka-eager talaga niyang matuto.

Nagbalik na si Mary sa mga best friends niya. Pero naging apat na matatalinong magkakasama sila, dahil inimbitahan na ni Mary na sumama sa tropa si Ryosuke, para naman hindi nalang siya laging mag-isa pag hindi niya kasama si Mary. Pumayag naman dun si Ryosuke, pati sina Qasmyrl at Masuda. Naging magkakasundo naman sila at itinuri narin nilang best friend si Ryosuke.Bakit?Kasi pare-parehas silang matatalino, pare-parehas sila ng trip. At dahil kay Mary, naging madaldal na rin ang dating mahinhin na Qasmyrl at Masuda, pati rin si Ryosuke na napakaseryoso sa pag-aaral, naging madaldal na rin.

Nang mag simula ang isang araw, pagpasok ni Ryosuke ay para siyang problemado at stress na stress. Hindi siya yung dating Ryosuke na bumabati ng “Magandang Umaga” sa classroom pag siya ay papasok. Dire-diretso lamang siyang umupo, at tahimik siyang nakaupo.Nagtaka naman dito si Mary kaya nilapitan niya si best friend.

Mary: “Ryosuke, are you okay?”
                Ryosuke: “Yes, I’m fine. /iwas tingin/”

Hindi naniwala si Mary na okay lang si Ryosuke, dahil ang okay na Ryosuke ay masayahin, laging nakangiti, at hindi ganito.

Nang nag-ring na yung bell for lunch time, umalis si Ryosuke nang hindi man lang hinihintay si Mary na makalabas, hindi tulad ng dati na hihintayin din niya sina Qasmyrl at Masuda sa kanilang mga classroom. Agad agad hinila ni Mary si Ryosuke at dinala sa music room kung saan walang tao.

Mary: “Ryosuke, please be honest to me. What’s your problem?”
                Ryosuke: “I don’t have any problem, I’m fine. No need to worry.”
                Mary: “You left me and you didn’t even get yourself recognize in the classroom and recite. I don’t think you’re fine if you’re like that. Come on, tell me. I can help.”
                Ryosuke: “I TOLD YOU I’M FINE! WHY DON’T YOU STOP?! YOU’RE NOT MY FRIEND ANYWAY! YOU’RE JUST MY TUTOR!”

Galit na nag walkout si Ryosuke sa room, while Mary was left inside shocked and with a broken heart. Masakit para sakaniya na marinig na hindi kaibigan ang turing sakaniya ng best friend niya, kundi tutor lang na nagturo sakaniya magsalita ng filipino. Naramdaman niya tuloy na walang kwenta ang mga pinagsamahan nila.

Sa sumunod na mga araw, hindi kinakausap ni Mary si Ryosuke. Naisip narin ng iba na wag na lamang silang tanungin.

2 weeks nanghindi naguusap si Ryosuke at Mary. At 2 weeks ‘ding hindi ngumingiti si Ryosuke. Syempre ay malungkot rin sina Qasmyrl at Masuda dahil sa nangyayari. Pinili nalang nila na wag na rin muna kausapin si Ryosuke, dahil gusto nila na si Mary mismo ang kumausap, lalo na’t siya ang nasigawan ni Ryosuke. Ginusto na rin ni Mary wag nalang muna nila pag-usapan.

Isang araw, nung nakauwi na si Mary galing school, naboring siya at tinamad ring gumawa ng homeworks, kaya naisip niya na maglinis nalang sa bahay. Nag umpisa siyang maglinis around 6pm at natapos na siya ng 10pm. Kinareer niya ang paglilinis. Nung oras na magpapahinga na siya at gagawin ang homeworks, nag ring yung phone niya. Tinignan niya at nakita ang pangalan ni Ryosuke na tumatawag sakaniya. Nag hesitate pa siyang sumagot pero, sinagot parin niya kahit papaano.

(on the phone)
                Mary: “Ryosuke?”
                Megumi: “Senpai, this is Megumi.”
                Mary: “Ah~ Megumi-chan. What’s wrong?”
                Megumi: “Senpai, can you please come over? I’ll be out for our overnight meeting. Please look over my brother. He already drank 2 bottles of beer. Please come and take over my place just this night. I’ll be leaving. Bye now!
                Mary: “Ah~ wait! *toot… toot… toot…*

Megumi hanged up so sudden kaya hindi na nakuha ni Mary na magsabi pa ng iba. Ayaw sana ni Mary pumunta dahil sa ginawa ni Ryosuke sakaniya pero, wala siyang choice. Nagbihis si Mary at umalis, dala dala ang school bag niya, naisip na dun nalang gawin ang homeworks kung sakaling may time siya.

Pag dating niya doon ay nakita niya si Ryosuke sa sala, nakaupo sa sofa, at nakaubos na ng tatlong bote ng beer, habang may isa pa siyang iniinom na halos paubos na rin niya. Nilapitan ni Mary si Ryosuke at inilayo ang mga bote sakniya, kasama ang pang apat na bote na meron pang laman.

Ryosuke: “What are you doing here?”
                Mary: “It doesn’t matter. The question is, why are you doing this, Ryosuke?”

Hindi na nakuhang sumagot ni Ryosuke sa tanong ni Mary dahil lasing na lasing na siya. Mary just sighed and carried him on the way to his room. Binaba niya si Ryosuke sa higaan at inumpisahang linisan ang mukha ng binata.

Nung paalis na si Mary sa room, bigla nalang hinila ni Ryosuke ang kamay ni Mary. She looked back to him and saw his eyes closed. Habang hawak ni Ryosuke ang kamay ni Mary, he asked unclearly with drunk and sleepy voice, “What would you feel… if your boyfriend broke up with you?” Nagising ang utak ni Mary at nakuha na niya ang idea kung bakit nagkakaganun si Ryosuke. Umupo si Mary sa tabi ng kung saan nakahiga si Ryosuke. “The reason why you are doing this was your girlfriend, isn’t it? She broke up with you?” tanong ni Mary habang hinaplos pataas ang buhok na nakaharang sa mukha ni Ryosuke, habang ang isang kamay niya ay hawak parin ni Ryosuke. “Please don’t leave me like what my my girlfriend did to me, Mary. She’s now my ex-girlfriend.” Pakiusap ni Ryosuke kay Mary.

After ng kaganapang ‘yon, napaluha si Mary nang makita niyang may luha rin sa nakasarang mata ni Ryosuke. Naawa siya sakaniya. Kahit na nasaktan siya sa mga salitang sinabi ni Ryosuke sakaniya, naawa parin siya kahit papaano.

Hinintay ni Mary na makatulog si Ryosuke. Pagkatapos ng ilang minuto, sigurado siyang nakatulog na si Ryosuke dahil sa malalim niyang paghinga. Dahan-dahan niyang inalis yung pagkahawak ni Ryosuke sa kamay niya at lumabas sa room.

Alalang-alala si Mary kay Ryosuke. Ni hindi siya makapag-isip ng maayos. Inumpisahan nalang niyang buksan ang bag niya at hinugot ang homeworks. Ginawa niya ang mga homeworks sa lamesa ng sala nina Ryosuke. Ginawan narin niya ng homework si Ryosuke dahil naisip niya na baka ma-motivate niya si Ryosuke na pumasok sa next school day. Hindi niya magagawa yung homework pag hindi pinaghirapan, kaya she did his best para gawin ang dalawang homework, ang kanya at ang kay Ryosuke.

Lagpas hating gabi na nang natapos ni Mary ang mga homeworks. Kinailangan niya talagang tapusin ang mga ‘yon kasi wala na siyang oras para gawin yun sa susunod na araw. Agad niyang pinatong ang ulo niya sa lamesa at bigla na lamang siyang nakatulog dahil sa pagod.

Around 6:00 in the morning, umuwi na si Megumi. Nagising si Mary nang marinig niya ang creaking sound ng front door nung pumasok si Megumi.

Megumi: “Ah~ senpai! Why did you not use my room? Why did you slept here in the living room?
                Mary: “Okaerinasai! Sorry, but I need to leave no.”
                Megumi: “Ne, you eat your breakfast here first.”
                Mary: “No thanks. I need to rush. We have a practice for the performance of music club. They expect me to be early.”
                Megumi: “Is that so? Then take care, okay?”
                Mary: “Okay. I’ll leave now… Ah, wait! Please give the homework I did for Ryosuke. And tell him to go to school on Monday so that he can submit the homework. Thank you!
                Megumi: “Okay. Bye bye! Take care!”

Nang umalis na si Mary, nagbihis na ng pambahay na damit si Megumi at nagluto ng almusal para sakaniya at sa kaniyang kuya. Nagising si Ryosuke at bigla nalang niyang nabanggit ang pangalan ni Mary ng hindi nalalaman ang rason. Bumangon siya at lumabas sa kaniyang room, nakita si Megumi na naghahain ng almusal sa lamesa. Disappointed pero maamong tinignan ni Megumi si Ryosuke.

Megumi: “Why did you let Mary senpai sleep in the living room?”
                Ryosuke: “I didn’t. I can’t remember. What I know is, she’s here last night… with me.”
                Megumi: “/sigh/ Nevermind. By the way, she told me to give you this assignment she did for you.”
                Ryosuke: “She did this for me?”
                Megumi: “Hai~ And she said you should go to school on Monday so that you can submit that homework.”

Inimbitahan ni Megumi si Ryosuke na kainin na ang almusal na inihanda niya. Lumapit naman si Ryosuke at kumain ng almusal kasama ang nakababatang babaeng kapatid.

Pagkatapos ng ilang oras simula nang matapos silang kumain, gulong gulo ang isip ni Ryosuke. Nasa bahay lamang siya ng buong araw at palakad lakad.

Ryosuke: *There’s something bothering my mind. I don’t know why but, I feel like I want to say something to Mary. But I don’t know what is it.*

Ryosuke slept for the night, at sa sumunod na araw, bigla nalang niyang naisip na magsorry kay Mary, dahil sa nagawa niya. Dali-dali niyang hinanda ang school things niya at pumunta sa school. Nakarating siya at hinanap si Mary sa room, pero wala pa si Mary. Naisip niya na baka mas maaga siyang dumating kesa kay Mary.

Kalmadong umupo si Ryosuke habang hinihintay si Mary.

Pagkatapos ng ilang minuto at pumasok si Mary sa room, blooming na blooming ang mukha, mukhang walang kaproble-problema. Tinignan siya ni Ryosuke at nagdalawang isip na sabihin ang kaniyang sorry, dahil baka masira niya ang magandang araw ni Mary.

Lunch time, lumabas mag-isa si Mary at kinain ang lunch kasama sina Qasmyrl at Masuda. 15 minutes bago matapos ang lunch time ay naghiwa-hiwalay na sina Qasmyrl, Masuda, at Mary para bumalik sa kani-kaniyang classrooms. Hinarangan ni Ryosuke ang daanan ni Mary sabay yuko ng 90 degrees, like what they usually do in Japan.

Ryosuke: “I’m sorry for troubling you last Saturday. Please forgive me, ONEGAISHIMASU!”
                Mary: “Tehe~ It’s fine. I just did it because it’s a favor from Megumi who I treat as a FRIEND. /fakes smile/
                Ryosuke: “Is that so? But, I’m still sorry.”
                Mary: “/fake smile then walk out/”
                Ryosuke: /inangat ang ulo/ *I don’t think saying sorry about troubling her last Saturday is enough. There’s more I wanted to say. My heart beats so fast. There’s more that I really wanted to say but I don’t know.*

Habang ipinagpapatuloy ang afternoon classes, tinitignan lamang ni Ryosuke si Mary. At nang makita ang ngiti ni Mary, narealize na niya kung ano ang gusto niyang sabihin. Naging determinado na siya at hindi na siya magdadalawang isip na sabihin ang gusto niyang sabihin sa araw na yun.

Dismissal time, umuwi si Mary at gumawa na agad ng assignments. After 1 hour, may kumatok sa pintuan niya. Binuksan niya at nakita niya si Ryosuke na nakayuko. Tumingin si Ryosuke kay Mary na parang hiyang hiya.

Mary: “Eh? Ryosuke what are you doing here? Come in.”
                Ryosuke: /hinawakan ang both sides ng balikat ni Mary/ “Mary… /niyakap si Mary/ Mary, sorry because I shouted at you and told you those words. I told you you’re not my friend. That’s the reason why our friendship became that complicated. /hugged even more tight/ Mary, I’m really sorry. This past days, when I was thinking about my ex-girlfriend, I’m hurt but, I realized it’s more painful to live without talking to you. I realized… you are more important to me that my ex-girlfriend. And that’s how I came up to a conclusion. I fell inlove with you, Mary. What I feel now, I don’t want you off my life. I can’t imagine life without you. So can you forgive me please?”
                Mary: /speechless for a while/ Ryosuke… You have been a good friend to me. /tears started falling/ /niyakap na rin si Ryosuke/ Not just a friend. You have been a very, very good best friend to me. And because of that, of course I will forgive you. And one more thing, you lately realized what you feel about me, right? But, now, as in right now, I realized how I really love my best friend who I am embracing right now. I realized I really, really love him more than as a best friend. /hugged tighter/”
                Ryosuke: “Is that so? /tumigil na sa kaka-hug/ /tingin sa mukha ni Mary/ Well then, will you go out with me, and be mine?”
                Mary: “Ryosuke…………… I love you! Yes I will definitely be yours. Then will you be mine too? /tears of joy/”
                Ryosuke: “Yes. Mary, ma-hal na ma-hal ki-ta!”
                Mary: “Mahal na mahal din kita, Ryosuke”

Nakangiti nilang sinabi ang mga linyang binitawan, harap-harapan, habang lumuluha dahil sa tuwa. Ramdam na ramdam nila ang pagmamahal ng isa’t isa.

Pina-stay muna ni Mary and kaniyang boyfriend na si Ryosuke sa bahay, at nagtulungan naman silang gumawa ng assgnment. Nagtawanan, nag lambingan, sila ay naging sweet na magkarelasyon.

Ang dalawang taong unang naging magkakompitensya sa pagiging valedictorian, naging teacher sa isa’t isa, naging mag-best friends, naging magka-away, ngayon ay nagmamahalan na. Ibinalita rin kina Qasmyrl at Masuda ang tungkol sakanilang dalawa, at nalaman na rin ng ibang mga kamag-aral. Nagtagal ang kanilang relation at mas lalong lumakas ang kanilang magmamahalan. Nang sila ay makagraduate, bumalik sa Japan si Ryosuke at Megumi. Madalas bumabalik sa Pilipinas si Ryosuke para bisitahin ang mga best friend na sina Qasmyrl at Masuda, at siyempre ang kaniyang kabiyak na si Mary. Kahit na sila ay magkalayo, their love travels from Japan to Philippines, and that makes the two of them together always and forever. And they became each other’s Valentine.

Qasmyrl: “Sabi sayo, mapupunta sa love ang relasyon nila eh. ^____^ ”

~THE END~

By: Mary Manio Ocomen (^(oo)^)